Cada acto de creación bebe do que veu antes. Por que esperar que a IA sexa diferente?
A orixinalidade adoita considerarse a marca distintiva da creatividade: a idea de que a verdadeira arte ou innovación deben ser completamente novos, xurdidos da nada. Porén, a historia conta outra historia. A maior parte da creatividade humana constrúese sobre a tradición, a remezcla e o diálogo co pasado. A IA, ao facer máis visible este proceso, cuestiona o propio mito da orixinalidade.
A creatividade humana sempre foi derivativa
- Escolas e estilos artísticos: os pintores do Renacemento bebían de técnicas e temas compartidos.
- Música e literatura: desde as baladas populares ata a poesía épica, as obras foron copiadas, adaptadas e reinterpretadas ao longo das xeracións.
- Ciencia e tecnoloxía: cada descubrimento baséase en coñecementos previos, a miúdo en pequenos pasos incrementais.
Lonxe de restar valor á creatividade, esta continuidade dálle profundidade. A orixinalidade rara vez é absoluta: é relacional.
O que revela a IA
Os sistemas de IA aprenden analizando enormes conxuntos de datos de obras humanas. Os seus resultados son combinacións, variacións e reconfiguracións do que xa existe. Isto critícase a miúdo como falta de orixinalidade. Mais na práctica, o proceso non é tan diferente da maneira en que os humanos crean: a diferenza é que a IA fai explícita a remezcla, no canto de ocultala tras a memoria e a experiencia individuais.
A ilusión da “chispa”
Os humanos adoitan describir a creatividade como un estalido repentino de inspiración. Porén, esa “chispa” adoita chegar tras longos períodos de aprendizaxe, práctica e exposición. O que semella orixinalidade é a miúdo a recombinación de influencias demasiado sutís ou inconscientes para rastrexar. A IA recórdanos que a fronteira entre inspiración e imitación sempre foi porosa.
Por que importa
Se nos aferramos a unha noción ríxida de orixinalidade, a creatividade da IA semella falsa. Mais se entendemos a creatividade como unha conversa co pasado, daquela a IA é simplemente outro participante nese diálogo. O mito da orixinalidade dinos máis sobre os nosos ideais culturais que sobre a realidade de como xorden as ideas.